Od 20 lutego do 24 lutego w naszej szkole trwały obchody TYGODNIA JĘZYKA OJCZYSTEGO. Organizatorkami uroczystości były polonistki: Agnieszka Kędziora-Śmiałek i Agnieszka Kwaśniak.

Plan tegorocznego świętowania przedstawiał się następująco:

20 lutego – prezentacja gazetek szkolnych i cytatów z literatury oraz krótki komunikat radiowy,

21 lutego – Dzień Języka Ojczystego – audycja radiowa,

22 lutego – konkurs językowy dla uczniów klas pierwszych o tytuł Mistrza Języka Ojczystego,

23 lutego – test nauczycieli Liceum i szkolna sonda na temat: „Który z przestawionych cytatów jest

dla ciebie ważny, inspirujący i dlaczego?”

24 lutego – ogłoszenie wyników konkursu i wręczenie nagród.

Szacuje się, że polski jest językiem ojczystym około 45 milionów ludzi. W różnym stopniu zna go niemal 50 milionów ludzi na świecie.

Historia naszego języka pokazuje, że wywodzi się z wielkiej rodziny języków praindoeuropejskich. Od średniowiecza mówimy jego obecności w literaturze, dokumentach, czego dowodem są liczne zabytki języka polskiego, wśród których wymienić można

• bullę gnieźnieńską,

• kazania świętokrzyskie,

• psałterze: puławski, floriański

• i oczywiście pierwsze teksty literackie na czele z BOGURODZICĄ.

Język jest tworem żywym, jest środkiem komunikacji z ludźmi, ze światem. Ucząc się języków obcych, nie zapominajmy, że język ojczysty jest częścią naszej tożsamości, świadczy o naszym pochodzeniu, wychowaniu, kulturze osobistej i pozwala nie zagubić się w globalnej wiosce, jaką staje się świat. Dzięki niemu wiemy kim jesteśmy i skąd się wywodzimy.

Ciekawostki językowe.

• Polski alfabet (jak większość alfabetów krajów europejskich) powstał na bazie alfabetu łacińskiego i składa się z 32 liter. Dziewięciu z nich nie znajdziemy jednak w żadnym innym alfabecie. Są to: ą, ć, ę, ł, ń ó, ś, ż, ż. I chociaż to właśnie te „szeleszczące” litery spędzają sen z powiek obcokrajowcom, Polacy mają do nich wyraźną słabość. Dowodem na to może być zorganizowany w 2010 roku ranking na najpiękniejsze polskie słowo, w którym zwyciężyło… „źdźbło”. Pod uwagę brano również „szept”, „brzdęk” i… „szeleścić”.

• Pierwsze znane pełne zdanie po polsku pochodzi z Księgi Henrykowskiej z 1270 roku i dotyczy opisu życia codziennego w ówczesnych czasach. Mąż mówi do żony: (zapis oryginału: Day, ut ia pobrusa, a ti poziwai) „Daj, ać ja pobruszę, a ty poczywaj” (w wolnym tłumaczeniu: „Odpocznij Kochanie, dzisiaj ja pozmywam.” )

• Dawniej w języku polskim były trzy liczby gramatyczne:

pojedyncza - odnosząca się do jednej osoby lub rzeczy (oko, ucho, niewiasta),

podwójna - odnosząca się do dwóch osób lub rzeczy, często występujących w parze (oczy, uszy),

mnoga - odnosząca się do więcej niż dwóch osób lub rzeczy (oka, ucha, niewiasty).

Liczba podwójna już dość dawno zanikła (XVI w.), jednak do dziś jeszcze spotykamy jej ślady, np. w nazwach przedmiotów tworzących naturalne pary (ręce, rękoma, oczy, oczyma) i w przysłowiach: Cztery gęsie, dwie niewieście narobiły jarmark w mieście czy Mądrej głowie dość dwie słowie.

W ramach obchodów Tygodnia Języka Ojczystego odbył się konkurs skierowany do uczniów klas pierwszych. Uczestnicy zmierzyli się z trudnymi zadaniami językowymi rozwiązując test. Wszystkim uczestnikom wręczone zostały drobne upominki, a nagrodzonym dyplomy i nagrody książkowe. Wyniki konkursu przedstawiają się następująco:

I miejsce: Aleksandra Goles z klasy 1a

II miejsce: Marta Rymut z klasy 1d

III miejsce Adrianna Róg z klasy 1c.